In Crohniek #6 nam ik je mee tijdens mijn eerste dagen thuis na de ziekenhuisopname. En kon je lezen hoe mijn darmklachten al snel verdwenen.

De eerste week thuis valt me zwaar. Ik wil weer mee in de dagelijkse routine, maar mijn lichaam kan het niet. Ik ben moe, heel snel buitenadem en voel me slap. Ik probeer goed te eten om zo snel mogelijk aan te sterken en dat lukt me gelukkig prima.

Na een week complete rust besluit ik om rustig aan weer te beginnen met werken. Ik wil me weer nuttig voelen en denk dat ik het aan kan. In overleg met mijn manager start ik met 2 uurtjes per dag. Het klinkt als een eitje, maar het kost me vooral de eerste week enorm veel energie. De tweede week gaat het een stuk beter en in de derde week doe ik er nog een uurtje bij en zo blijf ik rustig opbouwen. Uiteindelijk besluit de bedrijfsarts dat ik het toch iets rustiger aan moet doen en 1 uurtje per 2 weken op moet bouwen. En eerlijk gezegd voelt dat ook een stuk beter voor mijn lichaam.

De vermoeidheid blijft lastig en ook mijn concentratie is niet wat het geweest is. Daarnaast heb ik heel veel last van de bijwerkingen van de prednison. Wat een haat-liefde verhouding heb ik hiermee zeg. Het maakt me beter maar tegelijkertijd geeft het me oneindige honger, de meest bizarre cravings, moodswings waar een zwangere vrouw jaloers op zou zijn en slapeloze nachten doordat mijn hoofd gigantisch aan staat. En dan heb ik het nog niet gehad over het opgejaagde gevoel, de trillende handen en het feit dat ik ineens supersnel overprikkeld ben. Het maakt me op momenten letterlijk een ander persoon.

Na 7 weken is dan eindelijk het moment daar dat ik zo ver heb afgebouwd dat ik kan stoppen. En ondanks dat ik er blij mee ben vind ik het ook spannend, want wat gaan de ontstekingen in mijn darmen doen? Ik probeer mezelf voor te houden dat alles goed zal gaan omdat ik op dat moment al 6 weken klachtenvrij ben. Tijdens het afbouwen gebeurde er niets geks en ook mijn arts gaf aan dat de Infliximab zijn werk doet.

Ook mag ik stoppen met de drinkvoeding, want ik ben weer op gewicht. Maar ik moet ook starten met nieuwe medicatie, alleen daar heb ik minder zin in…