Dit is met stip op 1 de meest persoonlijke blogpost ooit. Deze editie van fitspiration is een verhaal over mijzelf. Geen fitjourney, geen opschepperij over hoe laag mijn vetpercentage is en van hoe ver ik ben gekomen. Nee. Niks van dat. Vandaag krijg je de ijskoude realiteit die het afgelopen jaar mijn realiteit is geweest. Ik heb dit tot vandaag niet openlijk gedeeld op mijn kanalen en tot in bepaalde mate in mijn privé omgeving dus ik vind dit best wel een ding. Maar de boodschap is veel belangrijker dan dat.
“Het was een ver van m’n bed show. Ik had nergens last van en heb er geen seconde bij stil gestaan dat er misschien afwijkende cellen in mijn lichaam zouden zitten.”
In 2015 werd ik 30 en ergens dat jaar ontving ik een uitnodiging om deel te nemen aan het bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker. Ik weet nog dat ik grapte dat dit de bevestiging was dat ik écht oud aan het worden was, schoof de brief aan de kant en heb er niet meer naar gekeken. Een tijdje later kwam ik de brief weer tegen en besloot ik toch maar een afspraak te maken, onder het mom van ‘better safe than sorry’. Op de dag van de afspraak kwam er iets tussen en ik belde mijn afspraak af om vervolgens nooit meer een nieuwe afspraak te maken. Het was een ver van m’n bed show. Ik had nergens last van en heb er geen seconde bij stil gestaan dat er misschien afwijkende cellen in mijn lichaam zouden zitten. Ik voelde me goed, gezond en deed mijn ding. Tot ik op een dag ineens wat vage klachten kreeg. Niks ernstigs, maar toch zat het me niet lekker. Ik belde de volgende dag met de huisarts assistente en het leek haar verstandig om een afspraak in te plannen voor een uitstrijkje. Gewoon, om dingen uit te sluiten.
“Ik kreeg de assistente aan de lijn, gaf haar mijn geboortedatum die gevolgd werd door een stilte. Een iets te lange stilte naar mijn smaak.”
Zo gezegd zo gedaan. Het uitstrijkje werd gemaakt en ik zou binnen 2 tot 3 weken de uitslag krijgen. Mochten er afwijkingen gevonden worden dan zouden ze voor die tijd contact met me opnemen. Diep van binnen wist ik dat er iets niet goed was, een soort onderbuik gevoel. Er gingen 2 weken voorbij zonder telefoontje van de huisarts. Ik begon langzaam te geloven dat het toch wel mee zou vallen met dat slechte voorgevoel. Nieuwsgierig als ik ben besloot ik 2 weken na het uitstrijkje zelf maar te bellen. Wie weet is de uitslag er al. Ik kreeg een assistente aan de lijn, gaf haar mijn geboortedatum die gevolgd werd door een stilte. Een iets te lange stilte naar mijn smaak. “Mevrouw, we hebben toch wat afwijkingen geconstateerd in het uitstrijkje”. Oh? “Pap 3b. We verwijzen u door naar de gynaecoloog voor verder onderzoek”. Die had ik toch even niet aan zien komen.
Ik raasde rond op Google. Ik ga over het algemeen goed op informatie, of die nou negatief is of positief, Google is altijd mijn vriend. Ik kwam erachter dat pap 3b betekent dat er een ernstige afwijking in de cellen is gevonden en er een redelijke kans is dat een behandeling noodzakelijk is. De ene website noemt het een voorstadium van baarmoederhalskanker, een andere website zegt dat dit niet het geval is. Inmiddels was er ook al een afspraak bij de gynaecoloog voor me geregeld waar ik een week later naar toe kon.
“Dat weefsel moest mijn lijf uit, en zo snel mogelijk.”
Samen met Cerezo zit ik een week later in de wachtkamer bij de gynaecoloog en ik hoop dat er gelijk actie ondernomen kan worden. Gelukkig heb ik een fijne gynaecoloog toegewezen gekregen. De man houdt van aanpakken, net als ik. Hij legt me 2 keuzes voor: hapjes nemen van het weefsel, 2 weken wachten op de uitslag met 90% kans op een behandeling om vervolgens weer 2 weken te moeten wachten op die uitslag óf direct een lisexcisie inplannen waarbij al het weefsel verwijderd wordt en na 2 weken de uitslag krijgen. Ik heb niet lang na hoeven denken. Volgens mij heb ik hem niet eens uit laten praten toen ik aangaf gelijk behandeld te willen worden. Dat weefsel moest mijn lijf uit, en zo snel mogelijk.
“Een wortelkanaal behandeling is stukken erger, pijnlijker en oncomfortabeler.”
Letterlijk zo snel mogelijk trouwens, want 3 dagen later lag ik al op de poliklinische OK. Ik zal eerlijk met je zijn, ik was bloednerveus. Maar ik kan alleen maar zeggen dat het niets voorstelde. Een wortelkanaal behandeling is stukken erger, pijnlijker en oncomfortabeler (als dat een woord is). Met een kwartiertje stond ik weer buiten zonder ook maar iets gevoeld te hebben. Zelfs de verdoving (waar ik oprecht het meest tegenop zag) heb ik niet gevoeld. Twee weken later is het tijd voor de uitslag. Er is ernstig afwijkend weefsel weg gehaald, ook wel CIN III genoemd. Uit dit weefsel kan zonder behandeling baarmoederhalskanker ontstaan. Maar de snijranden zijn schoon waarmee de kans heel groot is dat al het afwijkende weefsel weg is.
“In tegenstelling tot de vorige keer had ik er een vrij kalm gevoel bij.”
Een half jaar na de uitslag is het tijd voor de eerste controle. Het is spannend, maar in tegenstelling tot de vorige keer had ik er een vrij kalm gevoel bij. Ik vind het ook een fijn gevoel. Mocht het zo zijn dat er weer afwijkend weefsel zit, dan ben ik er in ieder geval op tijd bij. Het uitstrijkje wordt afgenomen en ik word ook gelijk getest op HPV. Dit is het virus wat de afwijkende cellen bij de baarmoedermond veroorzaakt en wat 80% van alle vrouwen wel eens oploopt. Vaak ruimt je lichaam dit virus zelf weer op en is er niets aan de hand, maar soms lukt dit dus niet zoals bij mij het geval is geweest. Na 2 weken wachten (die overigens voorbij vlogen) krijg ik telefonisch de uitslag. Ik heb Pap 1 en er is geen spoortje HPV meer te bekennen. Om deze reden hoef ik over 2 jaar pas weer op controle. Een betere uitslag had ik niet kunnen krijgen.
“Als er 1 ding is wat ik de afgelopen tijd heb geleerd is het wel dat het mis kan gaan zonder dat je ook maar ergens last van hebt.”
Het laatste wat ik wil is de strenge mommy uithangen en jullie allemaal vertellen dat jullie braaf je uitstrijkje moeten laten maken wanneer het zover is. Het is sowieso altijd je eigen beslissing en ik weet dat veel vrouwen dezelfde instelling hebben als ik had: “ik heb nergens last van dus het zal wel meevallen”. Maar als er 1 ding is wat ik de afgelopen tijd heb geleerd is het wel dat het mis kan gaan zonder dat je ook maar ergens last van hebt. Ik had klachten waardoor ik bij de huisarts ben belandt. Deze klachten bleken hormonaal te zijn en hadden te maken met de switch van anticonceptie die ik eerder dat jaar had gemaakt. Als ik deze switch nooit had gemaakt is de kans heel groot dat ik nooit een uitstrijkje had laten maken en er misschien veel te laat achter was gekomen dat er iets mis was down there. Wanneer je de Pap 3 voorbij bent is de kans namelijk heel klein dat je lichaam de afwijkingen zelf nog op kan ruimen.
Ik ben heel erg benieuwd hoe jullie hier in staan. Zeg eens eerlijk, ben je net zo laks als ik of ga je wel netjes op de uitnodiging in? Mocht je vragen hebben dan mag je die natuurlijk gewoon stellen hieronder.
Jeetje wat heftig. En confronterend. Inmiddels ben ik 31 jaar en ik stel die uitnodiging al een jaar uit. Inmiddels wel een zelfafnameset binnen maar ook die ligt al 3 maanden te wachten op gebruik. Ik moet er ook maar aan gaan geloven.
Bedankt voor jouw openhartige post. Bewonderenswaardig hoe rustig je erin hebt gestaan en ermee om bent gegaan!
Dit is precies waarom ik het wilde delen. Het ik zoiets kleins om te doen en ik weet zeker dat jij en ik niet de enigen zijn die er zo mee om gaan.
Ik kan het nu inderdaad heel kalm vertellen en ik ben er nu ook oprecht kalm onder, maar in die maand waar alles gebeurde vorig jaar was ik alles behalve kalm hoor. De onzekerheid die je er gratis bij krijgt is vreselijk.
Zo fijn om te lezen. Ik had ook pap3a en heb een lisectie onder narcose gehad. Wel veel napijn gehad maar goed zo blij dat ik een jaar na de brief alsnog maar ben gegaan.
Ik vond t ook een roerig jaar met zoveel spanning.
Ook ik voelde niets al was mijn uitstrijkje erg pijnlijk en vertrouwde ze t toen al niet.aangezien t normaal geen pijn doet. Maar buiten dat heel gezond.
Onder narcose joh? Ik heb het gelukkig onder plaatselijke verdoving gehad, liep met een kwartiertje weer naar buiten. Het herstel vond ik inderdaad ook wel een ding, heeft me ruim een maand gekost om weer volledig de oude te zijn.
Ik ben erg blij dat ik direct een afspraak heb gemaakt. Nee, je doet het niet voor je lol, maar ik wil gewoon graag weten hoe het er voor staat. Goed dat je jouw verhaal hebt gedeeld! Hoef je nu pas over 2 jaar weer op controle? Xo Daisy
Heel goed! Had ik zelf ook gewoon moeten doen, maar was gelukkig alsnog op tijd. Doordat mn laatste controle in februari pap 1 was en ze geen HPV meer hebben gevonden hoef ik inderdaad pas over 2 jaar terug. Mag ook eerder als ik me daar fijner bij voel 😊
Hier ook nergens last van. Kwam bij de Dr. Zij gaf aan meestal doe ik ook een uitsrijkje dus ik had zoiets van prima doe maar uitslag was toen pap2/hpv toch maar naar de gynaecoloog advies afwachten, uitgebreid bekeken alles zag er voor de rest rustig uit. Half jaar weer controle werd bijna een jaar door Corona toen was het een biopt Pap3b/cin3 maar gewoon 0 klachten een lisectie gehad vandaag nu afwachten op de uitslag van het weefsel.
Maar inderdaad stelde niks voor tandarts bezoek is pijnlijker ook nog geen last van nakijken of wat dan ook.
Maar echt voor iedereen die dit leest doe je uitstrijkje want je hoeft dus echt nergens last van te hebben en dus niks door te hebben.
Volg je al een tijdje op IG
Ging nu googlen en kwam dit tegen.
Ik heb pap3a2.
En moet de 22ste naar een gynaecoloog.
Ik ben ook erg bang en nerveus.
Ik doe altijd netjes mijn uitstrijkjes op mijn 30e en vorig jaar toen ik 35 werd.
daar kwam dus het HPV virus uit en moest ik na zes maanden weer een uitstrijkje.
Die uitslag heb ik afgelopen maandag gekregen en dat was dus pap 3A 2.
Ondanks mijn huisarts aangeeft dat het geen k is ben ik op Google gaan kijken en daar kom ik horrorverhalen tegen.
Waardoor ik uiteraard angstiger word.
Als hij gaat zeggen dat ik 6 maanden moet wachten dat ga ik dus niet doen, Hij haalt die onrustige cellen maar weg.
Ik heb nog wel een kinderwens dus dat moet ik wel aangeven
De beste tip die ik je kan geven: ga niet googlen! Mensen zijn altijd geneigd om vooral hun slechte ervaringen te delen, de verhalen die goed aflopen lees je vrijwel niet online. Ik heb vorig jaar mijn eerste uitstrijkje via het bvo gehad en die was gewoon weer goed. Probeer je niet te gek te maken en onthoud dat Pap3a net de grens is waarop je lichaam het nog op kan ruimen en dat die onrustige cellen gemiddeld 10 jaar nodig hebben om uit te groeien tot daadwerkelijk kanker. Sterkte de komende tijd.
Wat een herkenbaar verhaal!
Het grappen over “nu ben ik echt oud aan het worden” en het uitstellen. Ik heb het uitstrijkje een half jaar uitgesteld onder het mom van; druk; geen tijd; komt wel. Uiteindelijk toch de afspraak gemaakt en drie weken later de uitslag per brief ontvangen. Ik schrok ontzettend wat ik had geen klachten en om de uitslag te lezen in een brief is ook niet echt prettig.
In no time kon ik terecht bij de gynaecoloog en stond de lisexcisie gepland. Ik vond de behandeling ook goed te doen maar pas na dit alles begon het allemaal te landen waardoor je je best onzeker en down voelt op sommige momenten.
Inmiddels zijn de zes maanden bijna voorbij en moet ik binnenkort voor controle, toch wel weer even spannend!
Fijn om te lezen dat jouw controle goed was! Het is toch weer een geruststellende bevestiging 😊.
Groetjes
Wat apart dat ze je dat in een brief hebben laten weten, zou ik ook niet heel blij van worden. Sterkte alvast voor je 1e controle, vaak is het weer goed en mocht het niet zo zijn dan ben je er sowieso weer op tijd bij!
Ik ben zelfs van mening dat ze nog veel eerder moeten beginnen met uitstrijkjes maken bij vrouwen. Ik heb hetzelfde traject doorlopen op mijn 25ste en bij mij was de uitslag bij de lisexcisie niet goed (dus baarmoederhals kanker) en daardoor volgde dus een heftige operatie.
Ook bij mij was het uitstrijkje in eerste instantie gedaan na vage klachten en om uit te sluiten dat het iets was maar achteraf bleek dus dat het wel degelijk mis was.
Zo goed dat je hier aandacht aan besteed want dit moeten echt meer vrouwen weten! Een uitstrijkje stelt zo weinig voor en je kan er zoveel ellende mee voorkomen!
Ben ik met je eens. Ik begreep dat je nu een HPV test voor thuis aan kunt vragen. Als ze daar de leeftijd nou eens voor verlagen zou een begin zijn. De drempel om zo’n thuistest te doen is ook een stuk lager. Maar wat een heftig verhaal ook van jou, en zo jong ook..
Nooit geen klachten gehad maar bij uitstrijkje 2019 bleek dat het wat onrustig was in mijn baarmoeder. Na anderhalf jaar in de molen zitten vanwege opbouwende onrustige cellen, moest ik vandaag naar gynae voor ‘ingreep’. Toen ik vorige week dinsdag uitslag kreeg van ( het blijft altijd schrikken) voorgaand bezoek >> onduidelijk maar verdere verhoging van verontrustende cellen én uitnodiging<<heb ik gelijk op internet rondgekeken naar ervaringen, werd ik niet vrolijk van.
Een collega van mij sprak de geruststellende woorden: Och ja, dat is bij ieder persoon anders. Jaja, dat zal wel, dacht ik nog.
Vanmorgen bij gynae en 2 assistentes. Uitleg van gynae gekregen wat er ging gebeuren, of ik nog vragen had etc.. Een 1e prik zou pijn kunnen doen- alsof je bij tandarts zit- de spuitjes daarna zou ik dan niet meer voelen; daarna in de weer gaan met iets elektrisch om een stukje van baarmoederhals af halen en dat het soms kan ruiken naar een BBQ. Wist ik al.. en dan lig je daar in de beugels met bibberende benen. Assistente zei dat ik vanwege spanning wellicht toch spieren aanspan en legde een geruststellende hand op mijn bibberbeen .Vanwege zenuwen heb ik daar een boel liggen te vertellen: van alles en nog wat.
Om deze morgen samen te vatten: al die zenuwen zijn nergens nodig voor geweest. Ik heb niets gevoeld: geen 1e prik, geen spuitjes daarna, geen BBQ geroken ( wellicht verhinderde dat het mondkapje) nergens, noppes iets van gevoeld. En op een zucht was het voorbij. De gynae vroeg mij of het ik het stukje 'verwijderde' wilde zien. Ben niet zo van zulke vragen maar was zó opgelucht dus ja.. zag daar een soortement scampi. Hij liet zien hoe het in mijn baarmoeder had gezeten. Het stukje vlees wordt nu 14 dagen op kweek gezet. Krijg daarvan bericht en over 5 weken terug naar gynae.
Kreeg 1 maandverband mee want kan komende weken nog dat er groen, bruin of zwart worden afgescheiden. En wanneer de wond aan het genezen is kan er enig bloedverlies zijn die kan stinken maar is allemaal heel normaal en niets om je te verontrusten.
Geen angst voor het onbekende. Dames alle goeds, be strong en wens jullie een gynae toe als de mijne. Take care X
Allereerst succes met je herstel en hopelijk komt er een goede uitslag uit! De ingreep heb ik soortgelijk ervaren, alleen de klem die op de baarmoedermond wordt gezet vond ik niet prettig. Verder ook niets gevoeld, wel de brandlucht geroken en ook het weggehaalde weefsel gezien. Zoals geschreven vond ik een wortelkanaalbehandeling stukken erger 😉
Hoe is het nu met je? Weer een goed uitstrijkje? Ik heb in 2018 een pap 3A gehad en na de behandeling had ik pap 1. Nu 2 jaar later heb ik pap 3B en kan ik weer de molen door. Ik wil dus nu ook absoluut niet meer 2 jaar wachten… ben enorm geschrokken van de uitslag.
Hi Dianne,
Wat naar zeg! Helaas komt dat inderdaad wel eens voor. Mijn laatste controle was eind 2019 en was PAP1 en negatief voor HPV. Ik mag weer mee het bevolkingsonderzoek in nu.
Hi
Doodeng idd en ik ga zo om 11.40 dezelfde behandeling krijgen
Bij mij is ook pap3b aangetroffen.
Ik ben redelijk rustig op het moment wetende dat ik er op dit moment niks aan kan doen.
Wens me succes ik ben nl ook erg bang voor naalden.
Fijn dat het bij jou weg is en ja ik was er ook laks mee.
Wees zuinig op he lichaam, wanneer je mag meedoen met een onderzoek, altijd doen dus.